Column: Domino

Een vriend gaf een andere vriend een doos met spelletjes gemaakt in India. Handgemaakt met jubelende teksten over hoe goed het wel niet voelt om juist deze doos met papieren speelkaarten en houten, met koper ingelegde dobbel – en dominostenen te bezitten.

Op het oog zag het er niet onaardig uit. Nadere inspectie deed toch iets anders vermoeden dan de teksten op het aangehechte kaartje met zinnen die strak van de superlatieven stonden. Handgemaakt (vermoedelijk juist) maar de omstandigheden achter de schermen blijven duister.

Voor het spelletje domino waarbij je de stenen met de juiste aantallen ogen aan elkaar moet leggen, waren de van donker hout gemaakte stenen prima. Voor het vroeger oh zo populaire spel dat ooit op TV zelfs een eigen programma Domino Day had, waren ze minder goed. Het rechtop zetten van de stenen om zo een parcours te vormen en dat dan op een gewenst moment om te gooien, wilde niet zo goed door de onregelmatige zijkanten.

Waren al die imperfecties ook maar zo goed zichtbaar bij de omgevallen beurs FTX. Een laag vernis die blijkbaar zo goed ons oog en onze hersens verleidde dat niemand door had tot welk debacle de dit zou kunnen leiden? Holy … echt. Het gemiddelde huishoudboekje wordt beter bijgehouden.

Het hele debacle zorgt nu in ieder geval weer voor een hoop onzinnig geleuter over wet- en regelgeving (fraude mag niet, en dat soort dingen, geen nieuwe regels voor nodig). Hoe het ook zit, het hoofdkantoor stond op de Bahama’s. Iedereen die Mt. Gox een beetje volgde de afgelopen jaren, weet dat het nog wel een tijdje zal duren voordat duidelijk is hoe de vork nou eigenlijk in de steel zit.

Het zorgde ook voor iets anders, namelijk het herhaaldelijk langskomen van het adagium: not your keys, not your coins. Relatief veel bitcoins verdwenen van beurzen en andere platforms daags na het gebeuren. Nou ja, relatief dan hè, de meeste niet.

Het brengt me bij de kern van dit verhaal over imperfecte dominostenen, namelijk: ondanks dat het misschien soms lastig is om alle imperfecties in een oogopslag te herkennen, hadden we niet een paar dingen moeten doorzien? Ook met een mooie, snelle website waar iedereen snel lyrisch over werd? Zoals het hebben van een eigen munt die je voor onderpand gebruikt? En sowieso de bizar snelle opkomst van de beurs.

En, misschien nog wel een belangrijkere vraag, moet iedereen nou inderdaad zijn of haar bitcoins van beurzen trekken? Is dat werkelijk altijd het verstandigst?

Dat laatste, daar twijfel ik een beetje over. Onlangs vroeg iemand me te helpen haar bitcoin juist vanuit een wallet naar een Nederlands platform over te brengen. Onkunde met computers, het niet snappen van hoe het nou eigenlijk werkt met die seeds, het voelde gewoon allemaal lastig en vermoedelijk zo ook een grote kans juist de muntjes kwijt te raken. Het totaalbedrag was ook weer niet zo hoog. Op mijn vraag hoe ze zou reageren als er iets vergelijkbaars met de beurs zou gebeuren als bij FTX of misschien zelfs wel een van de dominosteentjes in het debacle zou zijn, was het antwoord dat ‘het zou verloren mogen worden’.

In de nasleep van FTX sprak ik ook wel mensen die daar geld hadden staan. Ervaren traders die vooral hun schouders ophaalden omdat ze het grootste deel juist wel in cold storage houden behalve het deel om mee te handelen. Jammer, maar risico van het vak. Blijft natuurlijk staan dat heel veel mensen wél alles daar hadden opgeslagen. Laat dat die vervelend harde les zijn: dat was dus niet verstandig. Verspreid je spullen. Vertrouw niet op één plek, vertrouw niet op één seed, op één beurs of op één leenplatform. Dat blijft toch de les.

En tja, aan de buitenkant kun je het vaak niet zien..