Als je denkt dat het versturen van beetje bitcoin gemakkelijk is

Een oudere heer belde me onlangs. Via WhatsApp, dat dan weer wel. We hadden eerder contact gehad over het aankopen van bitcoin rond de tijd dat walletadresverificatie net ingevoerd was, inmiddels een kleine twee jaar geleden.

Hij had mijn boek gelezen en was overtuigd van de waarde van bitcoin. Als iemand uit de oude zakenwereld zelf tot die conclusie komt, dan luister je extra goed, vooral naar wat hun redenen zijn ineens toch interesse te hebben in die voor velen zo ongrijpbare wereld.

Koop gemakkelijk en snel Bitcoin bij Bitvavo. Ga aan de slag en betaal geen handelskosten voor je eerste aankoop tot €1.000 !

Alles van belang rond bitcoin uit mijn boek had hij aangetekend in een schriftje vol leesbare hanenpoten. Hij was inmiddels vermoedelijk beter ingelezen in de economische motieven om een belang in bitcoin te willen hebben dan ik toentertijd. Zijn conclusie was dat de ‘gewone ‘economie bizar oververhit is en dat daar iets mee moet. Bitcoin leek een duidelijke uitweg, of in ieder geval een goede hedge tegen wat er aan de hand is.

Ondanks al zijn kennis, was de stap om te kopen er één te ver.

“Zo moeilijk is het niet”, zei ik. “U neemt een bitcoinwallet, maakt een account bij een broker aan en na wat simpel kopieer-en-plakwerk van het bitcoinadres ben je zo klaar.” Lang verhaal kort: nee, dat is zo makkelijk niet.

De eis om een identiteitskaart te koppelen was dus net ingegaan en iets simpels als een beetje goede foto daarvan maken bleek al een uitdaging. Eerst een app downloaden (we gebruikten Bitonic) voor je ID bleek al lastiger dan je denkt.

“Nee, die app is alleen voor de identiteitscontrole, niet voor de bitcoins zelf.”

“Ah, oké, ja.”

Er is een hele reeks stappen om bitcoins te kunnen bemachtigen die allemaal op zich niet moeilijk lijken, maar in een opeenvolgende reeks toch last kunnen zijn. Zeker als dan iets niet direct werkt. Of, nog simpeler, als instructies slecht leesbaar zijn: het ziet er mooi uit op het scherm, die grijze letters tegen een lichtgrijze achtergrond, maar ze zijn niet bedoeld voor ogen van boven de 35. Dan zijn we nog niet bij de eigen wallet en het kopiëren van een adres. En het bizarre fenomeen dat mensen die Windows al gebruiken sinds versie 3.11 ook op internet overal op dubbelklikken.

Uiteindelijk na veel vijven en zessen toch gelukt. Het veilig opslaan van een seed is dan misschien de meest simpele actie bij mensen met kluizen en brandkasten…

Terug naar de WhatsApp-call. Het beleggersbloed (of gokkersbloed) wilde graag wat speculeren en spelen op Binance. Het account was al aangemaakt in de tijd dat fiatbetalingen uit Nederland nog doorkwamen. Dat werkt nu niet meer. Na duizend-en-een keer uitgelegd te hebben dat het gros van altcoins terecht het stempel ‘shitcoin’ dragen, zei ik: je kunt natuurlijk ook gewoon een klein plukje bitcoin kopen bij een Nederlandse broker, die overmaken naar je eigen wallet en die dan storten op het bitconiontvangstadres van je account op Binance. Eitje. Toch?

Nee. Dat is geen eitje. Nee, je wallet staat niet op internet bij electrum.org, maar op de eigen computer. Nee, tenzij je een nieuwe computer hebt of de boel geformatteerd, zou de wallet nog op de computer moeten staan. Ah, ja, gevonden.

Gelukt, deze keer dan.

Het riedeltje is altijd: als je je seed nog maar hebt, maar weet ik over 30 jaar nog hoe en wat? Vermoedelijk wel, althans: ik weet heel goed hoe het nú moet, een handigheid die ik waarschijnlijk niet verleer, tenzij dementie toeslaat. Maar over 30 jaar?

Krijn Soeteman is tech- en wetenschapsjournalist en volgt bitcoin al sinds lange tijd. Hij is onder meer te vinden op Twitter.

Lees ook eerdere columns: