Volkskrant: “De bitcoin is een gedeelde fantasie van mensen online”

Het blijft een vreemde gewaarwording om in de mainstream media te lezen hoe Sam Bankman-Fried als een slimme of aardige jongen wordt weggezet. Ditmaal is het raak in de Volkskrant, waarin journalist Olaf Tempelman onder andere het volgende zegt: “Ex-cryptomiljardair en bitcoingenie Sam Bankman-Fried, kortstondig 30 miljard waard, besefte nog beter dan anderen dat geld in de moderne wereld berust op verbeelding.”

Altijd hetzelfde liedje

Het is op zich al een hele opgave om chocola te maken van het verhaal van Tempelman, waar weinig lijn inzit. Uit het stuk blijkt vooral dat Tempelman weinig waarde ziet in bitcoin en gefrustreerd is over het feit dat bitcoin zich vanaf 2009 bewijst als de best presterende financiële asset ter wereld.

“Deze ‘gewone aardige jongen’ (verwijzing naar Sam Bankman-Fried) besefte misschien wel wat beter dan soortgenoten dat geld in de moderne wereld berust op verbeelding, dat de tijd van goudstaven in kelders nooit meer terugkomt”, zo schrijft Tempelman.

Hiermee lijkt Tempelman even te vergeten dat onze eigen betrouwbare euro vanaf zijn geboorte alleen maar aan koopkracht heeft ingeleverd. Om te laten zien dat de natuurlijke schaarste van zowel bitcoin als goud hiertegen beschermt hoeven we de grafieken van die assets er niet eens bij te pakken.

Olaf is duidelijk een journalist van de oude stempelman. Jarenlang riepen vergelijkbare figuren dat inflatie iets is van het verleden en dat banken zonder consequenties onbeperkt geld kunnen bijdrukken. Zolang de economie blijft groeien lijkt dat inderdaad waar, maar zodra er een hobbel op de weg komt, keert ook de realiteit terug.

De realiteit is dat alles in de wereld schaars is. Banken kunnen onbeperkt geld bijdrukken, maar tijd, energie en grondstoffen zijn helaas niet printbaar. Wat dat betreft kan het zomaar een wijs besluit zijn om een deel van je vermogen te bewaren in ongecorreleerde assets die de overheid niet kan printen.

This time it is different!

Journalisten als Tempelman, die niet geheel verrassend nul komma nul achtergrond heeft in economie, komen over als figuren die niet per se op zoek zijn naar de waarheid. Het is een teken van deze tijd dat een journalist van een gerenommeerd medium als de Volkskrant de ruimte krijgt om heel stellig te schrijven over een onderwerp waar hij weinig tot geen kennis van heeft.

De reden? Het levert kliks op en de Volkskrant is tegenwoordig vooral geïnteresseerd in het verkopen van zoveel mogelijk krantjes. Duidelijk is dat Tempelman weinig tot geen kaas heeft gegeten van macro-economie. Eén blik op de schuld-inkomensverhouding van de wereld is genoeg om te zien dat er iets niet in de haak is.

Tempelman is groot geworden in de periode dat centrale banken zijn begonnen met het opblazen van de wereldwijde schuldenberg. Over de rug van toekomstige generaties slaagde het Westen er op deze manier in om gigantische hoeveelheden papieren rijkdom te verzamelen.

Inmiddels zijn de schulden echter zo groot, dat de rentebetalingen op de schuldenberg een steeds groter deel van het bruto binnenlands product van verschillende Westerse landen inneemt. De enige manier om dat gat te dichten, is via nog meer geldprinterij. Eigenlijk hoop ik dat Tempelman deze dynamiek niet kent, want anders zou hij zichzelf eens diep in de ogen moeten kijken. De ogen zijn immers de spiegel van de ziel.

Op basis van de hierboven beschreven ontwikkelingen kan het weleens een intelligente beslissing zijn om in ieder geval een deel van je vermogen te parkeren in zogenaamde ongecorreleerde assets. Financiële assets die niet afhankelijk zijn van de gezondheid van de economie. Denk aan de schaarste van bijvoorbeeld kunst, goud en bitcoin.