Column: het koppel Ilya Lichtenstein en Heather Morgan spookte door mijn hoofd
Eens in de zoveel tijd heb ik enorm de behoefte alles analoog te doen. Geen elektronische hulpmiddelen, voor zover mogelijk. Met een Michelin-atlas door Frankrijk rijden zonder een elektronisch kaartsysteem te gebruiken. Dat voelt als heel wat. Een dag het water op of de bossen in, afgeleid worden door alles waar je mee bezig bent zonder je te bekommeren om je telefoon, de immer aanwezige metgezel voor alles. Soms neem ik dan een analoge camera mee met een rolletje.
Gister was weer zo’n analoge en verder zeer inspannende dag. Mijn lichaam laat zich in ieder geval kennen. Spierpijn overal. Uitgeteld ‘s avonds op de bank pakte ik een boekje uit de kast met korte verhaaltjes zodat mijn maximale spanningsboog niet overschreden hoefde te worden.
‘Meest Modermismen’ van Kees van Kooten. De uitgave zelf uit het jaar dat we onze eerste PC kregen en ik daar als kind niet achter weg te slaan was. Programmaatjes in Basic schrijven, met veel moeite spelletjes vinden die op diskettes bestonden én op MS-DOS draaiden. Iedereen had immers óf 5 ¼-inch-floppies of een MSX of een Commodore.
Echt leeszin had ik niet en bladerde door het boekje op zoek naar de kortste verhaaltjes. ‘Door de knieën’ bestond maar uit één pagina en dan ook nog voor de helft uit een plaatje. Mijn oog viel erop doordat het plaatje eruit zag alsof het deels door een matrixprinter uitgespuugd was. De tekst dan weer door een elektronische schrijfmachine.
Van Kooten baalt dat hij toch gezwicht is voor het gebruik van een tekstverwerker en dat het hem niet lukt vervolgens de tekst te printen waarna hij de tekst met een typemachine boven het geprinte plaatje tikt. Toevalligerwijs gaat een deel van het verhaaltje over een wens die niet in vervulling ging, namelijk schrijven over wapenonderhandelingen tussen Rusland en Amerika, lees Gorbatsjov en Reagan. ‘t verhaaltje is uit 1987 overigens. What else is new, zou je kunnen zeggen.
Het haalde me terug naar nu. Toch even kijken op je telefoon hoe het dan nú zit met Poetin en Biden. Het was sowieso een rare week met bijzondere gebeurtenissen. Zonder nou verder heel lullig te doen, voor mij was het meest opwindende misschien wel de arrestatie van de twee vermeende witwassers van de Bitfinex-hack uit 2016 waar toen bijna 120.000 bitcoins werden ontvreemd.
Het koppel Ilya Lichtenstein en Heather Morgan bleef al een paar dagen door mijn hoofd spoken. Hij van Russische afkomst, zij Amerikaanse. Zijn socialmedia-accounts praktisch leeg en saai, die van haar het tegenovergestelde. Zien we in haar de samensmelting van een soort van Felicity Smoak, de geniale computernerd uit de verder middelmatige serie Arrow, en een soort van Joker, een van Batman zijn vervelendste tegenspelers? Je zou het bijna hopen.
Het nieuws werd niet alleen binnen de bitcoincommunity besproken, ook de algemene media doken erop. Het lijkt erop dat zowel de gespecialiseerde media als de algemene weinig fiducie hebben in het echtpaar als het gaat om de werkelijke hack.
In de New York Times zegt Sandra Ro, een bekende naam in de blockchainindustrie, dat het volgens haar vooral te maken heeft met het inspelen op het verhaal dat de crypto-community bestaat uit dubieuze figuren die aan de rand van de samenleving opereren.
Inderdaad, het komt ook zo op mij over: dit verhaal is te bizar. Waar leidt het ons van af? Aan de andere kant kunnen bizarre verhalen soms ook juist weer waar zijn. In onze nimmer aflatende zoektocht naar nieuws zal ook dit verhaal weer snel ondersneeuwen. Hopelijk komen we er ooit nog achter hoe het werkelijk zit. Is het een afleidingsmanoeuvre om onze blik elders te sturen? En als het geen afleidingsmanoeuvre was, hoe kwamen ze aan het geld als ze inderdaad niet zelf de hackers zijn?
Heather Morgan probeerde heel erg aanwezig te zijn in de analoge wereld, maar kon het niet laten constant met veel bombarie digitale sporen na te laten. Toch lijken vooral zíjn digitale sporen het balletje aan het rollen hebben gebracht.
De tijd zal het leren, niet alleen hoe dit Russisch-Amerikaanse koppel in de wedstrijd zat, maar ook hoe een andere Rus en Amerikaan over onze Europese hoofden van alles uitvechten. Of het nou analoog of digitaal is, er lijkt bitter weinig geleerd in de afgelopen 35 jaar.
Krijn Soeteman is tech- en wetenschapsjournalist en volgt bitcoin al sinds lange tijd. Hij is onder meer te vinden op Twitter.
Lees ook eerdere columns:
