Column: Bitcoin overmaken
Een (letterlijk) oude vriend van mij woonde tot voor kort in een land in Zuidoost-Azië. Inmiddels is hij overleden. Hij had daar een nieuw leven opgebouwd nadat hij vertrok voor een wereldreis toen hij vond genoeg gespaard te hebben met aandelen.
Bitcoins overmaken
Dat had zo z’n ups en downs, maar in veel Zuidoost-Aziatische landen kun je prima toeven met relatief weinig geld. Om het half jaar moest ie terug naar z’n eigen land, dat deed ie bijna 15 jaar. Tot Covid natuurlijk, er mocht niemand meer in of uit.
Toen werd hij ziek. Dat wisten z’n relatief rijke vrienden pas later. Veel later. Het duurde nog maar een week of zo en toen was hij niet meer.
We hebben een virtuele toast op hem uitgebracht. En nee, geen corona. Ik denk niet dat we ooit weten wat het wel was.
Doodgaan betekent in veel gevallen in een ziekbed terechtkomen, dan in een ziekenhuis en vervolgens vaak daar niet meer uitkomen.
Dat traject brengt kosten met zich mee en nee, hij was geen Nederlander. Het geld was gewoon op. Blijkbaar toch geen verzekering of die dekte de kosten in ieder geval niet meer.
Een van zijn goede vrienden daar nam vlak voor het einde contact met een handvol mensen rond de wereld op die deze man allemaal een warm hart toe droegen.
Die vrienden daar hadden inmiddels zelfs spullen verpand om ziekenhuiskosten te betalen en medicijnen te kopen.
Uiteraard wilden wij wel bijspringen. We wisten allemaal dat het eind naderde, maar een beetje verlichting van pijn of misschien toch nog een juist medicijn. Het mocht allemaal niet baten.
Hoe krijg je geld van hier naar daar? Dat leek even een dingetje. Verschillende bekende geldbrokers als Western Union passeerden de revue. Bitcoin dan? Iemand had wel eens gehoord dat iemand daar wel eens iets over bitcoin had gezegd en er misschien wel iets mee deed.
Uiteindelijk werd het toch Western Union, of zo’n andere, ik weet het niet. Het geld was er snel. Wij vanuit Europa verzamelden wat geld via onze IBAN-nummers en iemand maakte het verzamelde over via SWIFT.
Dat duurde wel iets langer, maar de ergste haast was al gedekt en SWIFT kost niets extra. Twee dagen later stond ook dat keurig op de rekening van de allesregelende vriend. Baten mocht het niet meer helaas.
Er bleef iets door mijn hoofd spoken: ik heb het woord ‘bitcoin’ niet tegenover de vriend van die vriend aldaar in mijn mond genomen, ook al had ik zijn contactgegevens. Iets hield me tegen.
Enerzijds wilde ik niet iemand daar mogelijk met problemen opzadelen van het moeten wisselen van een drupje bitcoin in de lokale valuta of dollars.
Anderzijds wilde ik ook niet dat ik mogelijk een paar mBTC stuur en vervolgens misschien wel een erg vreemd spoor leg van betalingen aldaar.
Ik ben huiverig geworden voor het overmaken van bitcoins. Eigenlijk inmiddels van alle cryptovaluta. Het is zo makkelijk van alles te achterhalen via de sporen die je achterlaat… eigenlijk wil je dat gewoon niet.
Wel dacht ik nog aan Lightning, maar ja, dan moet je dat weer uitleggen. Het is immers geen El Salvador.
Het liet zien dat mensen mét een volgens onze standaarden ‘gewone’ rekening prima via SEPA van alles kunnen ontvangen. Niet instant, maar wel vrij snel.
Maar vooral liet het zien dat ik huiverig ben geworden voor het werken met cryptovaluta met andere entiteiten dan vertrouwde wisselkantoren waar ik keurig mijn KYC gedaan heb. Behalve misschien af en toe een paar sats via LN BTC. Het is nog louter oppotmiddel. Dat was nooit mijn hoop.
Maar goed, nu is dat even niet zo belangrijk. Nooit zal ik meer een geschokt of plagerig appje krijgen van die inmiddels dode vriend als bitcoin weer eens rare sprongen maakt. Dat zal ik in eerste instantie wel het meest missen.
Krijn Soeteman
Een column
beginnen is als een duik in het diepe: je begint een nieuw leven. Nooit
meer kun je iets doen zonder na te denken of het misschien interessant
is voor je verhaal. Maar wie ben ik eigenlijk? Sinds 2011 ben ik aan de
slag als wetenschaps- en techjournalist.
Een van de redenen dat ik in aanraking kwam met bitcoin was onderzoek
voor een wetenschaps-tv programma Labyrint. Dat was eind 2011. Ik deed
er niets mee, maar bleef het wel volgen en heb wat dat betreft heel wat
ups en downs meegemaakt.
De Prijs,
daar ben ik niet heel erg van, ja van Buy High, Sell Low. Dat principe
heb ik onderzocht en bleek ik erg goed in. Dus ik ben van de DCA-school. Gelukkig is er voldoende ander interessants om over te schrijven met betrekking tot bitcoin!
Je kunt mij vinden op Twitter.
Lees ook eerdere columns van Krijn:
