Column: Fiatgeldstress bij Binance
Met enige verbazing volgde ik de berichtgeving in cryptovalutaland rond het stoppen van verschillende stortings- en opnamemogelijkheden bij het grootste muntjescasino op de virtuele aardkloot: Binance. Inderdaad, de mogelijkheid om je eurootjes rechtstreeks om te wisselen naar de hype-van-de-dag-munt of natuurlijk gewoon de oude vertrouwde bitcoin is (tijdelijk?) stopgezet.
Elke telegramchatgroep waar ik in zit postte de afgelopen tijd wel iets over het verdwijnen van de mogelijkheid iDeal te gebruiken om euro’s op Binance te krijgen. Daarna de problemen in het Verenigd Koninkrijk en vervolgens natuurlijk het stopzetten van de SEPA-transacties.
Schrijven over de regeltjes rond eurootjes heeft hier niet zoveel zin. Wat wel zin heeft is schrijven over de vraag hoe relevant we dit eigenlijk moeten vinden. De grootste cryptobeurs heeft verzuimd zich aan bepaalde regels te houden waardoor de beurs niet meer mag opereren in bepaalde gebieden. Door de werking van internet is het lastig dit echt tegen te houden, behalve het controleren van de zogenaamde on- en off ramp voor fiat geld.
Dit deed me denken aan vroeger. De grootste beurs op de digitale aardkloot was Mt. Gox* en zoals velen hoopte ik met wat ‘handelen’ een pietsie bitcoin bij te kunnen plussen.
Op datzelfde moment in 2013 waren er al tenminste drie Nederlandse brokers, Bitonic, BTC Direct en Anycoin Direct.** Dat hele Mt. Gox werd helaas een grote deceptie, leerschool en, na het likken van de gelukkig relatief kleine financiële teleurstelling, eindelijk het werkelijk verdiepen in de werking van bitcoin.
Geld op Mt. Gox krijgen was lastig. Het betekende: accounts aanmaken bij op z’n minst interessante derde partijen waar je dan geld heen kon sturen. Vervolgens kon je voor 1 procent transactiekosten de boel doorsturen naar het later gewraakte platform. Van die eerste 15 euro kwam dus 14,91 euro op de beurs terecht. Er euro’s vanaf halen heb ik zelfs nooit geprobeerd.
Niet dat ik verwacht dat Binance snel de virtuele deuren zal moeten sluiten op zo’n manier dat je je muntjes kwijt bent. Als je daar wel bang voor bent: wissel de muntjes naar iets waar je wel zelf een wallet van (kunt) krijgen, bitcoin bijvoorbeeld, en stuur de boel naar die wallet in je eigen beheer. Dan kun je later nog eens gaan bedenken welke beurs je misschien zou willen gebruiken voor je speculatieve inborst.
Zo simpel is het dus: wil je wél lekker verder gaan met je casino van futures, leverage x200, spot, cross-margin, isolated-margin, USDS-M-Futures, Coin-M-Futures, aandelen, p2p, earn, pool, T-opties en wat al niet meer mogelijk is, prima, je hebt die hele euro daar niet nodig. Net zo min als die euro nodig was om via een vage onramp naar dollar te gaan om in het Mt. Gox-casino aan de slag te gaan.
* Mocht je daar ooit een claim hebben ingediend, vergeet niet te stemmen!
** Als er nog meer waren, laat het me weten via @krijnsoeteman op Twitter
Afbeelding: via Archive.org
Krijn Soeteman
Een column beginnen is als een duik in het diepe: je begint een nieuw leven. Nooit meer kun je iets doen zonder na te denken of het misschien interessant is voor je verhaal. Maar wie ben ik eigenlijk? Sinds 2011 ben ik aan de slag als wetenschaps- en techjournalist.
Een van de redenen dat ik in aanraking kwam met bitcoin was onderzoek voor een wetenschaps-tv programma Labyrint. Dat was eind 2011. Ik deed er niets mee, maar bleef het wel volgen en heb wat dat betreft heel wat ups en downs meegemaakt.
De Prijs, daar ben ik niet heel erg van, ja van Buy High, Sell Low. Dat principe heb ik onderzocht en bleek ik erg goed in. Dus ik ben van de DCA-school. Gelukkig is er voldoende ander interessants om over te schrijven met betrekking tot bitcoin!
Je kunt mij vinden op Twitter.
Lees ook eerdere columns van Krijn:
