Column: Licht aan het einde van de tunnel

Woensdag 21 december was het tijd voor de zonnewende. Een momentje waardoor het verkeer in de ochtend van 22 december richting Stonehenge drukker is dan normaal. YouTube-streams van het ondergaan van de terugkomst van het licht trekken vele tienduizenden kijkers. Om 8:09 uur GMT was het zover: het eerste ochtendlicht beschijnt de millennia oude constructie van stenen.

Naast het simpele natuurkundige feit van het lengen van de dagen door de baan van de aarde om de zon en de stand van de aardas, is het ook de tijd om van alles en nogwat op te hangen aan de zonnewende. ‘Solstice Energy’, ‘Potent alignment with our galactic center’, ‘miracles’, ‘shifts’, ‘massive activations’ en wat al niet meer voor totale onzin die menigeen een beter gevoel voor het komende jaar moet geven. Of eigenlijk of je toch in ieder geval even je beurs wil legen op de bankrekening van een van de vele astrologiewappies die de verwende westerse wereld rijk is.

Aan alle kant worden sprookjes verkocht en we betalen er allemaal graag voor. Soms zullen ze als placebo functioneren en wellicht geestelijke of zelfs fysieke pijn verzachten. Maar echt problemen oplossen, dat doen ze niet. Het zijn geen medicijnen tegen echte ziektes. Een wond dicht niet sneller en een ontsteking verdwijnt niet als sneeuw voor de zon. Dat moet helen. Dat kost tijd. En als tijd het niet kan oplossen, dus het lichaam, dan is er zwaarder geschut nodig in de vorm van medicijnen of andere ingrepen. Werkt dat allemaal niet? Dan is het einde daar.

Het is link om vergelijkingen te zoeken met de cryptomarkt. Die is al een tijdje flink ziek. Dat heeft iedereen dit jaar gemerkt. Het medicijn zit echter al lang en breed in ‘crypto’ zelf. Of beter gezegd: in bitcoin. Een decentraal, gedistribueerd netwerk.

De rot? Wij, de mens, op zoek naar snel geld. Winsten waarvan iedereen later altijd zegt: die kunnen niet! Nou ja, voor de meesten niet. Sommigen zien op tijd het licht en spelen hun spel voor de meute aan.

Aan sprookjes in de cryptomarkten geen gebrek overigens. Elke keer weer. Eerst ICO’s, toen NFT’s. En ‘stable’coins. Elke keer is er een kleine groep die zegt: beste mensen, al die beloftes. Ze kloppen niet. Echt niet. En toch. Ineens geloven velen in de meest absurde dingen, zoals dat als je schreeuwt tegen je bakje rijst dat het bakje sneller bederft dan het bakje waar je lieve woordjes tegen spreekt. Negatieve energie zou slecht zijn… Nee, jullie zijn allemaal maar zuurpruimen. Het kan echt wat wij beloven! En toch weer niet.

Jammer elke keer toch weer.

Gelukkig komt er langzaam licht aan het einde van de tunnel. Je hoort soms zelfs mensen buiten de gelederen zeggen dat het probleem een keer níet zit in hoe cryptovaluta werken, maar juist bij de gecentraliseerde cowboypraktijken. Maar ja, hoe maak je dat nu duidelijk aan al die mensen die elke keer opnieuw willen geloven?

Krijn Soeteman is tech- en wetenschapsjournalist en volgt bitcoin al sinds lange tijd. Hij is onder meer te vinden op Twitter. Hij is auteur van de veelgeprezen Crypto Encyclopedie.

Lees ook eerdere columns:

Lees meer over:
column